Četiri sina Jovana Ristića
Jovan Ristić i Sofija, kćerka Hadži-Tome imali su četiri sina i jednu kćerku: Nikolu, Mihaila, Milana i Aleksandra. Jelena Jovanović, poslednji živi direktni potomak je njegova čukununuka, od Nikole J. Ristića. Devojačko prezime joj je Jovanović, a majka joj se zvala Jovanka Todorović, činovnica u Anatomskom institutu Medicinskog fakulteta u Beogradu. Jelenin otac Milan Jovanović, bio je bankar. Sestra Stanislava (udata Renić) umrla je nedavno, takođe bez potomaka.
MARKO RISTIĆ
Marko Ristić (1902 – 1984) rođen je i umro u Beogradu . Jedan od najpoznatijih ideologa srpskog nadrealizma Marko Ristić je rođen u staroj i uglednoj porodici Jovana Ristića, akademika i državnika. Školovao se u Beogradu i Švajcarskoj. Godine 1922. Sa M. Dedincem i D. Timotijevićem pokrenuo je časopis „Putevi“, a potom sa R. Petrovićem, D. Matićem i M. Dedincem bio je urednik časopisa „Svedočanstva“.
Godine 1925. Diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu, a odmah potom oženio se Ševom (Jelicom) Živadinović u Vrnjačkoj Banji- Kumovi su im bili Aleksandar i Lula Vučo.
Za vreme boravka u Parizu 1926–1927. Marko Ristić se upoznaje sa Bretonom i francuskim nadrealistima i tada nastaje i ciklus kolaža La vie mobile. Zajedno sa Ševom kupio je sliku Maksa Ernsta Sova (Ptica u kavezu), koja se danas nalazi u kolekciji Muzeja savremene umetnosti, Beograd. Po povratku iz Pariza objavio je antiroman „Bez mere“. Iste godine Marko Ristić je dobio kćerku Maru.
U godinama do Drugog svetskog rata, Marko Ristić je uradio seriju fotograma sa Vanom Borom u Vrnjačkoj Banji, postao je jedan od osnivača beogradske grupe nadrealista i potpisnik Manifesta. Sa A. Vučom i D. Matićem bio je urednik almanaha Nemoguće–L’impossible gde je objavio kolaže Budilnik i Ljuskari na prsima. Sa D. Matićem napisao je Poziciju nadrealizma, koju su potpisali ostali članovi beogradske grupe nadrealista.Godine 1931. Sa K. Popovićem objavio je knjigu Nacrt za jednu fenomenologiju iracionalnog, a potom uređivao i časopis Nadrealizam danas i ovde. Sa V. Borom objavio je knjigu Anti–zid (1932). Njegovi tekstovi objavljuju se i u francuskom uglednim časopisima. Godine 1938. objavio je poemu Turpituda, koju je zaplenila policija u Zagrebu. Sarađivao je u pariskom časopisu Minotaure, 1939. Sa M. Krležom, K. Hegedušićem, V. Bogdanovim, Z. Rihtmanom i drugima pokrenuo je časopis „ Pečat“. Putovao je sa Ševom u Italiju.
Tokom 1941. do 1942. živeo je u Vrnjačkoj Banji, a jedno vreme je proveo u zatvoru u Kruševcu. Tokom rata Marko Ristić je političke tekstove objavljivao u Politici i Borbi. Bio je urednik Državnog izdavačkog zavoda Jugoslavije.
Odmah posle kraja Drugog svetskog rata imenovan je za jugoslovenskog ambasadora u Parizu sa mandatom do 1951.godine. Izabran je za dopisnog člana Jugoslavenske akademije znanosti i umjetnosti u Zagrebu (1951). Sa O. Bihalji Merinom, O. Davičom, M. Dedincem, E. Fincijem, D. Matićem i A. Vučom osnovao je časopis „Svedočanstva“ (1952). Sa A. Vučom, O. Davičom, D. Ćosićem i A. Isakovićem pokrenuo je časopis „Delo“ (1955).
Marko Ristić je bio predsednik Jugoslovenske nacionalne komisije za UNESKO od 1958. godine.
Umro je 1984.u Beogradu. H. Kapidžić Osmanagić je pripremila posthumno za štampu njegove tekstove i objavila u knjizi Naknadni dnevnik 12 C (Sarajevo), 1989. Godine. Godine 1993. Legat Marka Ristića: Likovna eksperimentacija grupe beogradskih nadrealista (1926–1939) predata je kao poklon Marka, Ševe i Mare Ristić Muzeju savremene umetnosti u Beogradu.
